πρόγραμμα συναυλίας





Γιώργου Χατζημιχελάκη

Δεκαεπτά παλαιά σημειώματα στο πιάνο (2009)

«Ένα μουσικό ημερολόγιο. Μικρά κομμάτια που καταγράφουν ιδέες και διαθέσεις.» (Γ.Χ.)


Ερμηνεύει ο Πάνος Λουμάκης




Πάνου Πανάκου

Παραλλαγές σε ένα Θέμα (2015)

«Το έργο γράφτηκε τον Ιούνιο του 2015 για τις διπλωματικές εξετάσεις μου στη σύνθεση και βασίζεται στο 8ο από τα «Δεκαεπτά παλαιά σημειώματα στο πιάνο» του Γιώργου Χατζημιχελάκη.» (Π.Π)

Ερμηνεύει ο Πάνος Λουμάκης




Γιώργου Χατζημιχελάκη

Έξι καρπαθιακά τραγούδια (2012)

1. Η Κούπα
2. Ο Πεύκος 
3. Της Νύχτας 
4. Απερίτικος 
5. Βολαδιώτικος 
6. Ζουμπούλι

«Τα τραγούδια αυτά βασίζονται σε καταγραφές του 1958 από τον συνθέτη Μηνά Πορτοκάλλη. Τα έγραψα με προτροπή της πιανίστας, φίλης, Βενετίας Σκευοφύλακα, που πρώτη τα ερμήνευσε συνοδεύοντας την σοπράνο Ασπασία Φραγκούλη. Την μουσική της Καρπάθου την αγαπώ από τα παιδικά μου χρόνια, μιας και ζω κοντά στην πειραϊκή καρπαθιώτικη συνοικία, με τα πάλαι ποτέ πολύβουα καφενεία της και τα γλέντια. Έτσι, απήλαυσα πολύ το παιχνίδι ανάμεσα στην αποτύπωση και τον στοχασμό των απόηχων.» (Γ.Χ.)


Ερμηνεύουν 

η Εύα Μιχελιδάκη (σοπράνο)

στο πιάνο ο Πάνος Λουμάκης





Πάνου Λυκούδη

Τρεις μινιατούρες (2008)

1. Νευρωτικό πρωινό
2. Συννεφιασμένο απόγευμα
3. Νύχτα μιας δύσκολης μέρας.

«Τρεις μινιατούρες. Τρεις ώρες της ημέρας. Τρεις διαθέσεις. Ένα ενδοσκοπικό σκαρίφημα μιας τυχαίας Τετάρτης. Άραγε πόσες Τετάρτες της ζωής μας θυμόμαστε;» (Π.Λ.)

Ερμηνεύει ο Πάνος Λουμάκης




Γιώργου Χατζημιχελάκη

Τέσσερα πρελούδια για τη συνάντηση δύο φίλων (2009)

«Γράφτηκαν για την φίλη μου, την διάσημη τσιμπελίστα Αγγελίνα Τκάτσεβα και τον επίσης διάσημο συνθέτη Λεονίντ Ντισεάτνικοφ, ως προοίμιο της συνάντησης τους μετά από πολλά χρόνια αποχωρισμού.» (Γ.Χ.)
Ερμηνεύει ο Πάνος Λουμάκης




Γιώργου Χατζημιχελάκη

Το δέρμα στο έδαφος (2014)

μονόπρακτη όπερα σε ποίηση Εύης Στάμου

«Το δέρμα στο έδαφος παρουσιάζει επί σκηνής, ως μόνη επιζώσα σε έναν κόσμο ρημαγμένο, μια γυναίκα που θρηνεί έναν χαμένο έρωτα. Περισσότερο άτρωτη απ' όσο νόμιζε, ψάχνει την αυτοτιμωρία και καλείται να επανασυνδέσει τα θραύσματα της διαμελισμένης της ταυτότητας. Το τραγούδι της, νοσταλγική αναδρομή και ελπιδοφόρα υπόσχεση, είναι ο μόνος ήχος σε αυτή τη γη που βρίσκεται πολύ πέραν του τέλους της.» (Ε.Σ.)


Ερμηνεύουν

Εύα Μιχελιδάκη (σοπράνο)

στο πιάνο ο Πάνος Λουμάκης



συνέχεια